Na de kaasfondue kwam ie ineens opzetten. Kramp in mijn buik. Kan aan de kaasfondue liggen natuurlijk, aan de wijn, aan de periode van de maand of in principe zelfs aan het tafelgezelschap.
Ik vroeg me al af wat er toch met mijn weerstand aan de hand was, nadat om me heen iedereen om de beurt neerging. Collega's, kinderen, buren, echtgenoot, zelfs de kat heeft een nare hoest, maar mij gebeurde niks. Wel piepende oren en energiepijl dat de nacht niet meer haalt, maar ja, dat zal wel aan de leeftijd liggen. Ziek werd ik deze winter niet. En nu is het al bijkans lente, tenminste, daar lijkt het vandaag op. Gister was echt de perfecte dag om ziek te zijn, de hele dag regen en een grauwe lucht. Maar helaas, ik was topfit. Tot na de kaasfondue, daar kwam ie dan toch. Nog nooit meegemaakt en inderdaad geen pretje, zelfs niet als het regent. Plots begint er van binnen iets te borrelen, hoorbaar voor het gehele gezin en dan is het een kwestie van zo snel mogelijk naar de wc zien te komen. Steeds gelukt overigens.
het ging de hele nacht door. De ochtend net aan gehaald. Nou, hehe, ik werd ook eens ziek. Had me al verheugd op lekker op de bank onder een dekentje, met de krant en de afstandsbediening en buiten regen en storm, kinderen naar school, man aan het werk. Ziek zijn is heel akelig, maar afgezien daarvan leek dit romantische beeld me toch stiekem enorm aantrekkelijk. Misschien dat zelfs, net als vroeger, mijn moeder zomaar aan kwam zetten met een glaasje appelsap en een beschuitje kaas. Een een stapel tijdschriften. En wat dropjes voor de keel. In mijn werkelijkheid is ziek zijn heel anders: Mijn man en dochter zijn vrij en zetten samen het huis op hun kop, dat betekent, geen rustig donker holletje met de bank, de tv en ik. De zon schijnt schijnt schijnt zoals al een half jaar niet gebeurd is, de vogels fluiten de longen uit hun lijf, en ik wil naar buiten!!
Tot ik een toevallige blik in de spiegel werp en daar een wit ongezond hoofd zie met donkere kringen en wallen zoals nog nooit is vertoond, en halverwege de trap moet gaan zitten om uit te rusten. Een knallend hoofd en een humeur waar Gruwella trots op zou zijn. Grom. Ik ga naar bed.
