Sundaymornings

Love those easy sundaymornings...

Al vroeg wakker, nadat we er laat inlagen. Gister uit eten geweest om ons 11-jarige huwelijk te vieren (lang!). Vakantieplannen gemaakt die er om 6.30 uur om vroegen snel geboekt te worden.

Zoon Joren staat gelijk met mij op, samen aan de thee in een nog stil huis, allebei een iPad op schoot. Hij om de wereld te veroveren in een game, ik om er het meest mooie, paradijselijk èn betaalbare plekje te vinden in augustus. Vrolijk en vol goede moed gooien we na een half uur wanhopig en gefrustreerd allebei dat kreng aan de kant.

Tijd voor croissantjes in de oven. Muziekje aan, deeg rollen, sinaasappels persen, easy sundaymorning. We gaan de rest van de familie eens verrassen.

Echtgenoot F. komt binnen, in hardlooptenue. Pelt een banaan, geeft een zoen en is weer weg.
Oké..

Febe wordt ook wakker en helpt gezellig mee met tafel dekken. Mijn klassieke muziek moet plaats maken voor Gers en Sef en andere herrie, maar ach, ik ben tegenwoordig een mindfulle mama en houd mijn relaxte modus vast.

Ah, daar hoor ik onze dreumes Madée! Ik snel naar boven om haar naar beneden te brengen, maar ze heeft natuurlijk zelf een plan.
388 x kiekeboe later krijg ik haar eindelijk mee en tref beneden zwarte croissantjes in de oven. Grrrr.
Oke, dan roosteren we wel brood.

Terwijl ik de broodrooster nergens kan vinden gooit Madée de kan met jusdorange over de hele tafel, (grrrrr!) maar ach... het blijft een relaxte zondagmorgen.

Febe vindt oude krentenbollen in de kast, Madée wil ("OOK!!!") graag een hapje en daarna de yoghurt van mama, Joren belegt zijn boterhammen 6-laags, de keuken en tafel zijn ontploft, maar hee.. het is zondagmorgen.

Als iedereen min of meer gegeten heeft en de boel weer aan kant is komt F. weer thuis.
Respect voor zijn timing.

Ik vlucht naar de badkamer en pik de nog ongelezen Volkskrant van gister mee. Als ik mij een uurtje later weer meld zitten Joren en Febe zoet te schilderen aan tafel en F. leest Madée boekjes voor. Ik zet koffie en haal F. over nog even door te gaan met voorlezen. Ik glimlach, zie je wel, een echte zondagmorgen.

Per ongeluk ontdek ik dat de knutselkast nódig opgeruimd moet worden en stal alles eruit, op de vloer.

3 kinderen stormen erop af want vinden de mooiste vergeten schatten en terwijl ze met klei, potloden, kralen en stiften het huis afbreken heeft F.  zich nu verstopt onder de douche. Shit.

Ik drink mijn koude koffie en ren met stoffer en blik achter mijn kinderen aan. Overal magic sand en zelfs de kat zit onder de verf.
Als F. weer binnen komt is de grootste boosdoener (Madée!) voor hèm en dirigeer ik de andere twee tot opruimen. Aangezien ze keurig en welopgevoed zijn doen ze dat meteen en zonder mopperen...

In mijn telefoon komt de hockey-whatsapp groep voor Joren tot leven. Oh ja! Hij moet over 3 kwartier een wedstrijd spelen. Even de tijd vergeten... Ik stuur Joren naar boven om zich als een dolle om te kleden, verzoek F. een lunchpakket klaar te maken en prop zelf de knutselkast weer vol. Tref Joren na 20 minuten languit op zijn kamer met zijn neus in een Donald Duck, ontplof heus niet, want hee, het is maar een zondagmorgen.

Bedenk dat Febe eigenlijk meteen mee moet naar hockey om vandaar uit door gebracht te worden naar de generale repetitie van haar musical, ren weer naar beneden met haar kleding, weet haar klitten om te worstelen tot een soort van vlechten, ben tijdens het aanjagen en opruimen  en spullen verzamelen natuurlijk mindfull en volledig zen, en stuur een appje naar de hockeyclub dat we het waarschijnlijk makkelijk gaan redden.

Duw man en kinderen met lunchpakketten in de auto, krijg Madée zover om nog een boekje met me te lezen ("Madée niet boek! Bumba kijken iPad!!") voor ik haar voor een dutje in bed leg, en zak met een koffie op de bank.

Love those easy sundaymornings...

Gymjuf

Al minstens 60 jaar niet gesport, een sjacherijnig hoofd, een stijf lijf èn de eerste maandag van het nieuwe jaar.

Ik kon er niet langer omheen:
ik moest sporten.

Gewoon een keer een proeflesje ergens, voor de lol, om daarna weer lekker te gaan hardlopen.

Natuurlijk veel te laat en gehaast onderweg, zonder benzine, zonder handdoek, zonder flesje water, zonder sportschoenen.
En nog erger: zonder supportende vriendinnen, die ineens allemaal iets beters te doen hadden vanavond.

Onderweg bijna drie keer omgedraaid toen ik achter mijn vergeten sporttas kwam. Zelf heel verbaasd dat ik toch doorreed.

Eenmaal terplaatse werd ik meewarig aangekeken door de echte sporters, flesje in de hand, handdoek om de nek, toffe schoenen aan.
En ik, met niks of niemand en op blote voeten.
Zou ik alsnog omdraaien?

Maar daar kwam de juf, gespierd, met een enorme lach en een enorme stem. Èn met keiharde tropische muziek. En terwijl ik dacht dat ik mee ging doen aan een lesje rustige grondoefeningen, heb ik wederom tot mijn eigen verbazing een uur lang staan springen, boksen, trappen, planken (zó 2016!) en opdrukken.

Ondanks mijn stellige overtuiging dat ik me nooit meer zou laten strikken voor een abonnement bij de sportschool waar je toch nooit gebruik van maakt en nooit meer vanaf komt, en omdat ik veel meer plezier had van alleen een paar hardloopschoenen, heb ik na deze les zwetend, hijgend, geheel in trance en zelfs glimlachend mijn gegevens en banknummer afgegeven en mezelf vastgelegd voor minimaal een jaar lang onbeperkt springen bij deze gymjuf.

Dit wordt echt mijn strakste jaar ooit.

Help je me af en toe nog even herinneren...?

Vuurwerk

1 januari 2016, 03.57 uur

Ik lig in het eenpersoonsbed van mijn 11-jarige nichtje Julie, ergens in een Haagse wijk.

De duizendklappers dreunen buiten al uren. "Boem knal mama!" Roept Madée, die hier in dezelfde kamer in haar campingbedje ligt. Ze sliep als een roos tussen 20.30-00.30 en is sindsdien van plan wakker te blijven.

Het lijkt of ik met mijn neus in een asbak lig, maar dat moet Joren zijn, hier op een matras naast me, die de hele avond vuurwerk heeft staan afsteken in de tuin, samen met zijn neefje Jesse.

Tussendoor at hij oliebollen, chips en Franse kaas, gewoon omdat het kon, 't was tenslotte oudjaar.

Om 00.05 viel 'ie om van de misselijkheid, en zelfs zo overtuigend dat 'ie mij zover kreeg dat hij op mijn logeerkamer mocht liggen en zijn vader naar een matje op zolder kon verkassen.

Febe rende na een hele avond Hints en het Namenspel tot een uur of half twee met haar nichtjes rond in huis en is uiteindelijk ergens neer geploft. Wie weet slapen ze lekker lang uit tot na half acht.

Buiten wordt het nu langzaam stil, en het roepen van Madée maakt plaats voor haar geknor en gesnurk. Joren kruipt al stinkend nog wat dichter tegen mij aan.

2016 is nu al een topjaar.