Op de bank

Woensdagmiddag en veel regen. Twee stuiterende kinderen in huis, alhoewel huis.. kraaiennest, spookhuis, prinsessenkasteel en alle andere functies die de huiskamer vanmiddag gehad heeft. En inmiddels bijna gekkenhuis omdat ik zo langzamerhand scheel kijk van het gekwetter, gezang, geruzie en geschreeuw in mijn directe omgeving. Wc-bezoekjes duren niet lang genoeg om even te ontspannen dus kom maar op met die regen dan. Gelukkig zijn mijn monstertjes vandaag in voor elke vorm van gekkigheid, dus stormen ze voor me uit de enorme hoosbuien in. De winkelier kijkt me aan of ik gek ben, omdat ik er met dit weer perse op uit moest, wat wellicht klopt. Zeikkleddernat een uurtje later weer een stuk rustiger thuis, lekker in een warm bad gevolgd door Pipi Langkous en chipjes op de bank. Woensdagmiddag zoals ie hoort te zijn. Woensdagnacht; een kindje met een zere keel wat niet meer kan slapen. Donderdagochtend en een heel vrolijk vroeg voorjaarszonnetje, plus een kindje met koorts wat niet naar school kan. Gesteggel tussen papa en mama over wie vandaag het beste zijn werk kan cancelen en mama legt het af. Mijn zieke kindje ligt op apegapen op de bank en verdraagt niet eens haar lievelingssprookjes cd. "Boekje" klinkt het af en toe, of "rug kriebelen". Bij een krakend "mama" zend ik mijn liefste glimlach en bij "spugen" grijp ik naar een teiltje. Ik tuur af en toe verlangend naar buiten, en trek een pruillip naar het heerlijke zonnetje in de tuin. Als ik de kamer uitloop raakt het zieltje op de bank in paniek, dus af en toe naar de keuken voor een kopje koffie en dan snel weer in de houding naast mijn patiëntje. Alleen als de kat aan de deur krabbelt krijg ik de opdracht om open te doen, verder mag ik niet uit haar buurt. De keren dat ik heel eigenwijs toch even naar boven ga om iets te pakken of op te ruimen, ligt er bij wederkeren een heel verdrietig meisje kreunend te huilen waardoor ik haar acuut beloof om vandaag niet meer uit haar blikveld te verdwijnen. Omdat ze me langer kent dan vandaag heeft ze besloten om bovenop op mij in slaap te vallen, waardoor ik nu half liggend half zittend een hernia aan het creëren ben. Gelukkig kon ik met mijn linkervoet nog net bij mijn telefoon en deze met heel veel geduld langzaam omhoog bewegen, waardoor ik dit stukje heb kunnen schrijven en vast heb weten te leggen dat ik nooit nooit meer met mijn kinderen de regen in ga. In elk geval als er voor de volgende dag goed weer is voorspeld..!