Rode wangen en beschaamd gevoel: “ik hoop dat niémand dit ziet...!” als de supermarkt met een grote bus voor de deur stopt en mijn grote boodschappen zoals elke twee/ drie weken thuisbezorgd, twee grote pakken toiletpapier bovenop, vorige week besteld omdat ze in de bonus waren, vóór de Corona crisis hier uitbrak. “De buren zullen nog denken dat ik hamster!”
Koffiedrinken met de buurtjes op straat, allemaal 1,5 meter afstand houden. Raar!! De gesprekken gaan maar over 1 ding: Corona! hoe gaat het met jou, ken jij al iemand die het heeft? Hoe kom jij je dag door?
Skeelers op marktplaats besteld voor Madée om de extra thuistijd leuk door te komen (“ze zullen toch niet besmet zijn??”).
Samen haar nieuwe skeelers uitproberen, en
ik stof de mijne na jaren ook maar weer eens af.
Wiebelig gaat ze voor me uit en ik maak een filmpje voor het nageslacht. Superslim!
Filmen met twee handen terwijl ik skate over een stoep met ongelijke tegels. Mijn wielen rollen ineens sneller dan ik en HATSEE!! Daar lig ik, heel klassiek, op mijn rug en achterhoofd, benen in de lucht. Au.
Een klusjesman iets verderop (“shit, mijn actie is gezien...”) schrikt zich rot en rent naar me toe: “Ik heb handschoenen aan dus ik durf je wel overeind te helpen!” roept ie me toe.
Ik moet lachen ondanks een zeer hoofd en kapotte ellebogen en vervloek mezelf inwendig als ik weer verder rij.
Weer veilig thuis nemen Joren en Febe prompt pauze van hun thuisonderwijs vanachter hun laptop, en met z’n drieën besluiten ze dat ik de kieteldood verdien. Waarom??
DING DONG!! Ik word gered door een bel in de straat. “IJS!” Roept Febe en weg zijn ze weer. Het blijkt een mobiele bakker, handig in tijden van ziekte en quarantaine. Misschien kan de melkboer ook weer nieuw leven worden ingeblazen?
Ik ben benieuwd welke goede en slechte ideeën er nog meer op ons pad komen de komende dagen/weken/maanden...! Ik begin met een goeie: een aspirientje.
