Ik hoefde maar 1 rugje te kriebelen in plaats van 3 en de hele week precies 0 keer (nul!) te mopperen over telefoongebruik, rondslingerende jassen, schoenen en andere zooi. We kregen 0 keer commentaar op het eten en ik hoefde 'savonds de chips, chocola en afstandsbediening alleen maar te delen met Fabian. Wát een rust.
Ik heb over beide kinderen maar 1 afschuwelijke nachtmerrie gehad (de ene is voor altijd verdwaald in Bangkok en de ander ontvoerd door IS) maar overdag was het huis gewoon lekker stil en opgeruimd.
Heerlijk rustig, zo'n zomerkamp. Echt. Een week lang geen enkele vorm van contact. Zelfs alle 3000 vrolijke foto's van haar kamp wist Febe blijkbaar te ontwijken, ontdekte ik na 6x per dag Facebook checken, en Joren is op zijn prehistorische kamp sowieso ontbonden van alle vormen van moderne communicatie dus dat was ook lekker rustig voor het thuisfront. Zucht.
Vanochtend werd ik wakker met het gevoel alsof ik jarig ben; vanavond en morgen komen ze allebei weer thuis!
Slingers, taart, ballonnen, heel veel stoere verhalen en heel veel vieze was. Daar gaat mijn rust. Jippie!!
