15 jan 2007, 20:22
Zaterdagmiddag (4 weken en 3 dagen) Joepie, vanavond hebben we twee leuke feestjes, en kindlief gaat logeren bij oma! Lekker weer es met zn 2-tjes op stap! Maar voor ik aan de tap hang eerst nog even over een stokkie plassen, want ben 3 dagen over tijd. .... HUH??!!...Twee blauwe streepjes? Ben ik zwanger??....Shit, daar gaat ons avondje onverantwoord uitgaan..Maar wat gek, ik heb niks gemerkt? Jeetje. 's ochtends -half 8 wakker en niet brak- ben ik nog steeds verbaasd, maar wordt met het uur blijer. We krijgen nog een kindje! Dinsdagmiddag (7 weken en 3 dagen) Voor het eerst bij de verloskundige. Toch weer spannend. Ze kan nog niets controleren, daar is het te klein voor. Afwachten of het allemaal goed gaat dit keer. Ik voel me de laatste dagen wat misselijk, en hoop dat het niet voor niks is. Als ik naar huis fiets moet ik onderweg stoppen om te spugen. Gatver, nee he? Niet weer zo misselijk deze zwangerschap aub!! Woensdag (7+4) Op een echo hebben we onze garnaal kunnen bewonderen! Het hartje klopt! Wat bijzonder! Zo klein, en hard op weg om een echt mensje te worden! Een goed teken, maar het kan nog mis gaan. 's middags valt de soep op mn werk helemaal verkeerd en ik kan het amper binnen houden. Ik meld me ziek. Wat ben ik misselijk! Vrijdagmiddag(7+6) Huilend in de Cronje aan de telefoon met de huisarts. Eindelijk besloten om om medicijnen te vragen tegen het overgeven, want na donderdagochtend heb ik niks meer binnen kunnen houden. Trillend, lijkbleek en wanhopig sta ik bij de apotheek met mn recept. "Nee sorry, dit moeten we bestellen, we hebben geen homeopatische middelen op voorraad. Kom maandag maar terug." Gelukkig ziet de huisarts in dat ik het niet meer trek, en krijg ik iets Echts voorgeschreven, wat ik direct mee kan nemen. Zondagochtend (8 weken) Het medicijn helpt iets. Nog zo'n 6 x per dag hang ik boven de pot, voor de rest zit ik stil op de bank, want als ik me maar een beetje beweeg.. Alleen met de allergrootste moeite en verbeeldingskracht kan ik iets van het blije gevoel van een paar weken geleden terughalen. Maandag (9+1) Voor Joren kan ik amper zorgen, maar ik kots liever wat vaker dan dat ik er niet voor mn kind kan zijn. Shit zeg. Wat een ellende. Van elk geurtje, plotselinge beweging of gedachte aan eten moet ik rennen. Ik ben alleen maar met mezelf bezig, wil niet uitdrogen en naar het ziekenhuis moeten. -Wat kan ik eten, wat hebben we in huis, ik moet iets drinken, een klein slokje maar, o shit, binnenhouden nu..- En dat de hele dag. Ook elke nacht moet ik er een paar keer uit om te spugen. 4 kilo eraf en mn tanden en keel doen pijn van het zuur. Maandag (10+1) Wilde ik dit echt?? Na deze in elk geval nooooit meer! Joren moet extra naar de creche omdat ik op de bank moet liggen. Dat voelt vreselijk. Zappend langs Oprah en dr. Phil, en ik verveel me nog steeds niet, want heb mn handen vol aan mezelf. Ik voel me schuldig naar Joren toe, terwijl ik heus wel weet dat hij het prima heeft. En gelukkig ben ik getrouwd met de allerliefste, hij neemt me alles uit handen en gaat zoveel mogelijk met Joren op pad, zodat ik kan zappen en lezen op de bank.. Vriendinnen willen langskomen, maar ik moet er niet aan denken. Kan niks verdragen, alles doet me nog steeds naar de plee rennen. Ik ben bang dat het 9 maanden gaat duren en ik heb er nog maar 2 gehad. En dat terwijl elk uur al zo lang duurt..Hou ik kind en man en vriendinnen over?? Ik ben serieus bang dat ik depressief aan het worden ben. Waarom wilde ik dit ook alweer zo graag? Zondag (12 weken) Oudjaar. Ik heb nergens zin in, maar ga al vroeg naar familie toe waar ik naar bed kan als het moet. Kerst heb ik ook overleefd, en heb het wel leuk gehad ook. Een beetje voor spek en bonen, maar heb alles binnen kunnen houden! Sinds een paar dagen ben ik halve dagen aan het werk, overdag gaat het wel met me. Als ik thuis kom speel ik even met Joren, doe een poging iets te eten en ga naar bed. 20.00 uur is laat voor mij momenteel.. ...Maar ik red het nu zelfs tot nieuw jaar, half 2 kruip ik erin, eindelijk weer es een leuke avond gehad! Maandag (14+1) Het gaat echt een stuk beter met me. Alleen 's ochtends geef ik nog 'es over, maar dat is peanuts. Voor het eerst geen gewone spijkerbroek meer aan, de kilo's zijn nog niet allemaal terug, maar ik heb al een flinke buik! Sinds een paar dagen voel ik af en toe een vlindertje in mn buik! Zo bijzonder! Ik verwacht een kindje! Vanochtend bij een vriendin hoorde ik mezelf gemeend zeggen dat het helemaal niet zo erg is hoor, zwanger zijn, alleen die eerste paar weken. Het is juist zo bijzonder! Joepie, we krijgen nog een kindje!!
