23 dec 2007, 11:06
Zit op de bank, met koffie en de krant en kriebels in mn buik. Fabian en Joren zijn schaatsen met hun neefjes op natuurijs, Febe ligt heerlijk te slapen in haar bedje, de lichtjes in de kerstboom branden, buiten ligt nog sneeuw, de poezen liggen te spinnen op mijn benen, straks nog een lekker stukje kerstbrood en 2 weken vrij in het vooruitzicht. Gister en eergister had het allemaal net zo kunnen zijn, maar waar komen dan die kriebels vandaan? Ik heb weer zo'n zin in alles! In de feestdagen, gezellig met familie, oud en nieuw, voor het eerst met zn 2tjes thuis (en nog 2 in bed)en ik heb er gewoon zin in! De afgelopen weken was ik alleen maar moe moe moe. De zorg om Febe overheerste alles. Dat ze niet wil drinken, met pijn en moeite een halve fles elke 2 uur dag en nacht, het vele huilen, gillen. Bezoekjes aan de huisarts, kinderarts, osteopaat, consultatiebureau, 's nachts minstens elk uur met haar bezig, voeden, verschonen, troosten troosten troosten en meehuilen, haar niet achter kunnen laten bij papa of oma zonder dat ze vreselijk moet huilen. Ons grote geluk met elkaar en 2 mooie lieve kindjes werd overschaduwd door zorgen en oververmoeidheid. Is het koemelkallergie, heeft ze last van reflux en dus pijn, hoeveel last zal ze hebben van alweer haar 5e (!) tandje, is ze nu al ontzettend eenkennig en wat betekent dat, waarom is ze zo overgevoelig en schrikt ze van elk geluidje, hoeveel heeft ze vandaag gedronken, en wat moet ze moe zijn, wat moet ze zich ellendig voelen als ze steeds zo erg moet huilen.. Maar vannacht heeft ze geslapen! Gewoon heerlijk geslapen! Ze werd maar 2 keer wakker en sliep snel weer door. En wat voel ik me een ander mens! Ben nog steeds zo moe, maar heb ook weer kriebels in mijn buik! Zin om weer wat te ondernemen, een stuk te schrijven, vriendinnen te zien, de stad in te gaan, iets anders dan zorgen om ons kleine ukje. Heel langzaam aan gaat het steeds beter met haar. Misschien is ze allergisch voor koemelk, en slaat het speciale dieet nu aan. Misschien is het wat anders, maar het gaat nu beter! Onze aandacht en energie ging volledig op aan Joren en Febe. Die gaan ook altijd voor, maar het is zo fijn om ook eens wat anders te kunnen doen, en aandacht voor elkaar te hebben. Zolang Febe niet makkelijk drinken kan blijven we ons natuurlijk afvragen wat er met haar aan de hand is, maar als we 's nachts gewoon kunnen slapen en ze niet meer zoveel hoeft te huilen komt er ook weer ruimte voor andere dingen! Voor nog een kop koffie bijvoorbeeld! Ha!
